Parafia św. Andrzeja Boboli w Czechowicach - Dziedzicach

Czechowice-Dziedzice to miasto położone na Śląsku Cieszyńskim. Granicę naturalną tego obszaru tworzy od wschodu rzeka Białka a od północy Wisła.

W czasie, kiedy Czechowice i Dziedzice stawały się ważnym ośrodkiem robotniczym powstała idea Domu Rekolekcyjnego. Była to odpowiedź na wezwanie i zapotrzebowanie na tego typu działalność, gdyż Papież Leon XIII w liście do Generała zakonu, ojca Ludwika Martina, zalecił rozpowszechnienie rekolekcji dla robotników i budowę domów rekolekcyjnych we wszystkich prowincjach, gdzie było ich brak. Rekolekcje wywodzą się z tradycji ignacjańskich, czyli Ćwiczeń Duchownych szkoły św. Ignacego Loyoli.

Budowa Domu rekolekcyjnego Księży Jezuitów trwała dwa lata i została zakończona 8 grudnia 1905 roku. W tym roku obchodzi setną rocznicę swojej działalności. Przyjeżdżali tu ludzie różnych stanów i zawodów, aby pogłębić swoje duchowe życie i nadać mu głębszy sens. Druga wojna światowa zakłóciła ten rytm. Żołnierze niemieccy Dom Rekolekcyjny zamienili na „filię oświęcimskiego obozu koncentracyjnego”. Po zakończeniu drugiej wojny światowej mieszkańcy swoimi ofiarami i pracą pomogli ojcom Jezuitom odremontować klasztor, w którym na nowo podjęto przerwana pracę formacyjną nowego człowieka. Od tej pory Jezuici prowadzą tu zarówno pracę rekolekcyjną jak też duszpasterstwo parafialne.

29 maja 1955 roku utworzono parafię św. Józefa, aby ratować Dom Rekolekcyjny przed zajęciem przez władze komunistyczne. Początkowo parafia liczyła około tysiąca osób. W latach 70-tych wybudowano nowe osiedle mieszkaniowe i liczba mieszkańców nagle wzrosła, powstała więc inicjatywa wybudowania nowego kościoła parafialnego. 10 czerwca 1987 roku papież Jan Paweł II w Tarnowie poświęcił kamień węgielny parafii św. Józefa Robotnika.

Budowę kościoła rozpoczęto w 1988 roku, w 50-tą rocznicę kanonizacji św. Andrzeja Boboli. Wtedy właśnie powstała myśl, aby patronem nowego kościoła został św. Andrzej Bobola.

Jeszcze inne wydarzenie sprawiło, że św. Andrzej jest patronem tego kościoła, mianowicie, w dniach od 9 do 17 czerwca 1938 roku ciało św. Andrzeja Boboli uroczyście przewieziono w trumnie do Polski, do Warszawy. 11 czerwca 1938 roku relikwie dotarły na ziemię cieszyńską i specjalny pociąg ze srebrnym sarkofagiem wjechał na dziedzicki dworzec kolejowy. Uroczystość była wielką manifestacją patriotyczno-religijną, której głównym organizatorem był ks. Jan Barabasz – dziekan i proboszcz parafii św. Katarzyny w Czechowicach. Po powitaniu relikwii na udekorowanym dworcu PKP, wśród tłumów mieszkańców, przeniesiono trumnę z relikwiami na dzisiejszy plac przed urzędem Gminnym w Czechowicach na Lesisku. W uroczystości brali udział przedstawiciele duchowieństwa, władz regionu, oświaty i wszystkich stanów. Hołd świętemu oddawało także wojsko z gen. Hallerem na czele. Pierwszy raz armia polska prezentowała broń przed relikwiami świętego. Rolę tą, pełniła kompania honorowa 4 Pułku Strzelców Podhalańskich z Cieszyna wraz z orkiestrą. Żołnierze ubrani byli w galowe mundury, peleryny i duże kapelusze z pióropuszami. Na murach budującego się kościoła p. w. NMP Królowej Korony Polskie, ze wspaniale udekorowanym i iluminowanym ołtarzem, umieszczono sarkofag z relikwiami i odprawiono Mszę Św. pontyfikalną, na której homilię wygłosił ówczesny ordynariusz diecezji katowickiej ks. biskup Adamski. Trumnę z ciałem św. Andrzeja goszczono jeszcze w triumfalnym powrocie w Oświęcimiu, Krakowie, Poznaniu, Kaliszu i Łodzi – by 17 czerwca 1938 roku witać w Warszawie. Wtedy to, prezydent państwa Ignacy Mościcki złożył na trumnie swe wotum – Krzyż Niepodległości z Mieczami.

Dziś relikwie męczennika, znajdują się w krypcie pod prezbiterium nowo wybudowanego Sanktuarium w Warszawie na Mokotowie. Relikwie św. Andrzeja Boboli są jedynymi relikwiami, które znalazły się w historii i dziejach miasta na terenie Czechowic-Dziedzic. Z tej też to racji, w dniu 14 listopada 1999 roku, św. Andrzej Bobola został ogłoszony patronem Czechowic-Dziedzic. 26 czerwca 2001 roku radni tego miasta ustanowili nowy herb i flagę miasta. Na błękitnym tle tarczy herbu widnieje obecnie wizerunek złotego półorła i patrona miasta – św. Andrzeja Boboli. Podobnie na miejskiej fladze – błękitnej, z czarnym pasem u dołu – obok orła pojawił się św. Andrzej. Widać więc jasno, że św. męczennik wpłynął na życie czechowiczan i dziedziczan także poprzez historyczne spotkanie, jakie miało miejsce w 1938 roku.

Można powiedzieć, że św. Andrzej Bobola, jest symbolem tożsamości mieszkańców Czechowic-Dziedzic. Oprócz funkcji reprezentacyjnej i promocyjnej, pełni również rolę ewangelizacyjną. Przypomina bowiem mieszkańcom, kto im patronuje i komu powierzyli w opiece swoje życie, swój dobytek i swoje miasto. Jednym z owoców szczególnej czci jaką otaczany jest w Czechowicach-Dziedzicach św. Andrzej, stała się parafia i kościół pod jego wezwaniem, gdzie posługę duszpasterską pełnią współbracia zakonni – ojcowie Jezuici.

Parafianie i mieszkańcy miasta gromadzą się w świątyni każdego 16 dnia miesiąca o godz. 18.00 na nabożeństwo do swojego Patrona, a świadectwa, które składają, świadczą najlepiej, jak możnym orędownikiem jest św. Andrzej Bobola.

Jeśli chodzi o kościół, to projekt zakładał, że cały kompleks będzie podpiwniczony i w dolnej kondygnacji będzie znajdowała się sala widowiskowa z zapleczem. Jednocześnie budowano też 9 sal katechetycznych oraz pomieszczenia zaplecza. Budowę prowadzono pod patronatem Zakonu ojców Jezuitów w ścisłej współpracy i wielkim zaangażowaniu parafian. Po śmierci głównego projektanta inż. Brągiela, kolejno przejmowali budowę inż. Zieja i inż. Wiśniewski. 24 czerwca 1990 roku ks. bp Czesław Domin uroczyście wmurował kamień węgielny w budujący się kościół. Na początku budowy administrował i pracował razem z robotnikami proboszcz parafii o. Marian Kępka SJ, sprawując się jako dobry administrator i budowniczy. Potem prowadzenie budowy przejął mistrz z uprawnieniami – brat parafianina p. Marian Pawłowski. Prace związane z budową stropu dolnej kondygnacji wymagały największego wysiłku, trwały od świtu do nocy, a zalewanie betonem nawet na trzy zmiany. Zadaszenie obiektu wymagało też nie lada precyzji. Dach oparty jest na konstrukcji z rur stalowych. Większego nakładu pracy trzeba było też włożyć w wykończenie chóru wewnątrz budowli, który stanowi prawie jedną trzecią powierzchni i pojemności kościoła. Dach od wewnątrz ocieplono. Posadzka ułożona została z granitu strzegomskiego, wypolerowanego na wysoki połysk w dwóch kolorach – jasnopopielatym i brązowym. Wzór ułożenia granitu brązowego stanowi jakby cień kielicha mszalnego, gdzie czarę stanowi prezbiterium. Tabernakulum i ołtarz zrobione są z białego marmuru karraryjskiego. Nad tabernakulum umieszczono ukrzyżowanego Chrystusa wykonanego z drzewa lipowego, a wyżej witraż z podobizną św. Andrzeja Boboli. Całość obramowana kolorowym witrażem – fundacji Apostolstwa Modlitwy. Po bokach tabernakulum znajduje się obraz matki Bożej Nieustającej Pomocy namalowany w 1998 roku przez o. Zygfryda Kota SJ, który zajmuje się wystrojem kościoła wraz z grupą studentów – artystów z Krakowa. Drugi obraz to Miłosierdzie Boże (2x1m), namalowany przez Grzegorza Cudo z Krakowa. Patrząc od ołtarza na kościół wrażenie robią zawieszone na balustradzie chóru stacje Drogi Krzyżowej przywiezione z kościoła jezuickiego we Lwowie, z 1908 roku. Umieszczono je początkowo po przywiezieniu w klasztorze o.o. Jezuitów przy bazylice Najświętszego Serca Jezusowego przy ul. Kopernika 26 w Krakowie. Zniszczone i zagrzybione zostały odrestaurowane, a 3 zaginione stacje – namalowane na nowo. Do wystroju wnętrza kościoła należą też figura N.M.P Niepokalanej wykonana w Paryżu w 1904 roku a przywieziona przez o. o. Jezuitów z Tarnopola, podczas opuszczania klasztoru. Figura została odnowiona w pierwotnym stylu przez w/w zespół artystów krakowskich. Na bocznej ścianie znajduje się płaskorzeźba św. Andrzeja Boboli wraz z relikwiami świętego. Wykonał ją Wojciech Pundel z Krakowa. W przedsionku kościoła znajduje się figura św. Antoniego wykonana przez tego samego artystę.

W kaplicy Matki Bożej znajdują się relikwie świętych męczenników Koszyckich : św. Melchiora Grodzieckiego SJ, św. Stefana Pongracza SJ i św. Marka Kriża.

Jeszcze należy wspomnieć o płaskorzeźbie w fasadzie kościoła obrazującej św. Andrzeja Bobolę, wykonanej przez Tadeusza Hanejko – artystę plastyka z Krakowa. Pokaźnych rozmiarów figura waży około 5 ton.

8 grudnia 1997 roku odbyła się pierwsza Msza Św. w nowym kościele. Uczestniczyło w niej około 3 tysięcy wiernych. 22 marca 1998 roku ks. bp Janusz Zimniok poświęcił dzwony, ufundowane przez parafian, księży Jezuitów, związkowców „Solidarności” i rodzinę Pawłowskich. Dzwonom wykonanym w Taciszowie nadano imiona: Św. Józef, Matka Boża Częstochowska i św. Andrzej Bobola.

W niedzielę 17 maja 1998 roku ks. bp Tadeusz Rakoczy, ordynariusz diecezji Bielsko-Żywieckiej, konsekrował kościół, który od tego dnia stał się kościołem pod wezwaniem Świętego Andrzeja Boboli.